رابطه عزت نفس و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان فیزیوتراپی دانشگاه علوم پزشکی بابل

سابقه و هدف: در حیطه آموزش، همواره شناخت عواملی که منجر به پیشرفت تحصیلی و یا افت تحصیلی دانشجویان می گردد، از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. در پاره ای از مطالعات بین عزت نفس و پیشرفت تحصیلی ارتباط مستقیمی بدست آمده ولی بعضی از صاحب نظران رابطه مستقیم این دو را مورد تردید قرار داده اند. این پ‍‍‍‍ژوهش با هدف تعیین رابطه بین عزت نفس و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان فیزیوتراپی دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شده است. مواد و روشها: این مطالعه از نوع مطالعات همبستگی بود. دانشجویان مقطع کارشناسی فیزیوتراپی از سال 1387 تا 1389 در این مطالعه شرکت داشتند. حجم نمونه ها 52 نفر در نظر گرفته شد که 40  نفر از آنان نسبت به شرکت در مطالعه رضایت داشته و پرسشنامه را با صداقت تکمیل نمودند. پرسشنامه حاوی دو بخش اطلاعات دموگرافی و آزمون معتبر 58 گزینه ای کوپر اسمیت بود. عزت نفس دانشجویان با این آزمون اندازه گیری و رابطه آن با معدل و سایر اطلاعات دموگرافیک بررسی گردید. داده ها با آزمون های پیرسون و تی _تست با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین عزت نفس دانشجویان 6/34±34/10 و میانگین معدل آنها 1/05±16/86 بدست آمد. از طریق آزمون همبستگی پیرسون ارتباط معناداری بین نمره نهایی عزت نفس و معدل (P=0.255) دانشجویان وجود نداشت. اختلاف متوسط عزت نفس بین دانشجویان پسر(5/39±32/00) و دختر (6/62±36/42) با P=0.028 معنادار بود. بین میانگین عزت نفس با وضعیت تاهل ارتباط معناداری(P=0.020) وجود داشت؛ به گونه ای که میانگین عزت نفس متاهلین 1/41±41/00 و مجردین 6/21±33/33 بود. همچنین ارتباط معناداری بین سطح تحصیلات پدر و مادر و رتبه ورودی و سن و عزت نفس مشاهده نشد (P>0.05). نتیجه گیری: در یک جمع بندی کلی میتوان گفت که اگر چه دانشجویان دارای عزت نفس بالایی می باشند اما این عزت نفس ارتباط زیادی با پیشرفت تحصیلی ندارد. همچنین عزت نفس مستقل از وضعیت تحصیلات پدر و مادر می باشد. جالب تر اینکه عزت نفس بین دختران و افراد متاهل بیشتر از پسران و افراد مجرد است.